Over mij:

Ik ben 3 jaar gelden gaan tekenen om mijn ongekende gevoelens te duiden, te uiten, verwerken en uiteindelijk te gaan los te laten. Het maakt het voor mij makkelijker om over mijn verdriet, angsten, onzekerheden en de nare ervaringen van mijn jeugd te vertellen. In mijn portretten probeer ik een soort universele herkenbaarheid te creëren. "Hoofdzaken" waar ieder mens in kleine of grotere mate mee worstelt.

Mijn Verhaal:

Toen ik nog kind was was dacht ik altijd dat het overlijden van mijn broertje geen deel van mij uitmaakte, omdat hij was overleden een jaar voor mijn geboorte. Er werd ook nauwelijks over gesproken, al voelde ik als kind feilloos aan dat er iets niet OK was.
In mijn kinderkoppie ontstond al snel het idee dat dit aan mij lag. Gevoelens van afwijzing, een laag zelfbeeld en angstklachten kregen al op jonge leeftijd de overhand. Het enige wat ik kon doen was het perfecte kind zijn om mijn ouders niet tot last te zijn en me afsluiten voor de onveiligheid die ik voelde om te overleven.

DNA

Het overlijden van een kind dat slechts 1 jaar oud is geworden is zwaar voor iedere ouder die dit meemaakt. In de tijdgeest van toen was het advies van de artsen om maar een ander kind te verwekken, zonder aandacht te besteden aan het rouwproces van mijn ouders.

De onbewuste, impliciete en onmogelijke opdracht om alle pijn en verdriet binnen het gezin te helen is een enorme last voor een kind. Vanaf dag 1 van mijn bestaan werd ik onbedoeld en onbewust "de redder" van het gezin.  Het heeft mijn leven getekend.

Er is geen geboortekaartje van mijn broertje, geen overlijdensbericht, niets wat er op wijst dat hij ooit heeft bestaan. Een foto van Hans is alles wat ik had. 

Hij verdient een plek om gezien te worden, net als ik

Hans Noë

Recentelijk ben ik de familiegeschiedenis ingedoken. Ik kwam hierbij een allerzielenprentje tegen waarop kindje Noe in kleine lettertjes werd vermeld. Met lood in de schoenen heb ik de parochie in Wormer gebeld. Zijn grafje bleek er nog te zijn. Een kale plek in een hoekje van de begraafplaats zonder gedenkteken.
Het plan is om nog een gedenkteken te gaan ontwerpen om recht te doen aan het korte bestaan van Hans, het nooit verwerkte verdriet van mijn ouders en de enorme consequenties die het voor mij en mijn oudere broer heeft gehad.

Afwezigheid