Houtskooltekeningen

Jeugd

 afmeting: 30 X 40

Ik heb me nooit gerealiseerd hoe zwaar de last was die ik als kind heb gedragen.
Ik sprak mezelf nooit uit om mijn ouders niet tot "last" te zijn. Aan de verwachtingen en behoeften van anderen voldoen was de blauwdruk van mijn jeugd.


De (kiezel) steentjes op het kinderhoofdje in de tekening werden vroeger gebruikt om de weg te wijzen in de bergen. Die heb ik omgedraaid als symbool voor de weg kwijt zijn en ook dat ik geen idee had hoe richting te geven aan mijn leven. Doe ik er wel toe, ben ik van betekenis en ben ik wel gerechtigd te bestaan als "vervangkind" zijn de vragen die in mijn jeugd zijn ontstaan en waar ik een leven lang last van had.

 

Access Denied

afmeting: 42 X 49,4

Niemand kreeg toegang tot de "echte" Anja. Ik wist zelf niet eens wie ik was. Alle pijn, verdriet, onzekerheden en mijn verslaving hield ik voor iedereen verborgen. Het ging altijd "goed" met Anja. Niet kunnen/willen voelen, pleasegedrag  en mezelf niet  uitspreken over de dingen die me raakten was mijn tweede natuur. 

Zo kwam ik ook de kliniek binnen, doodsbang dat "ze er door heen zouden zien" en bang om naar dat gevoel te gaan wat ik zo lang heb verdoofd. Bang om "raar" en "stom" gevonden te worden als ik werkelijk zou vertellen hoe ik mijn leven heb geleefd..... in de schaduw van anderen. 


Duizend stukjes

afmeting: 42 X 49,4

Er was ook een enorme angst voor datgene wat er van mij over zou blijven als ik niet meer zou verdoven. Bang om in  duizend stukjes uiteen te vallen als ik zou gaan voelen en wat er dan nog van mij over zou blijven.


Een mooie gedachte bij deze tekening is dat ik zo veel meer ben dan mijn jeugd en mijn (ex)verslaving! Het is slechts een deel van mij. Door het tekenen kom ik dichter bij mezelf en leer mezelf waarderen voor wie ik ben.  


Overspoeling

 afmeting 40 X 30

Na een aantal maanden therapie durfde ik daadwerkelijk naar mijn gevoel te gaan. Soms had ik het idee kopje onder te gaan in alle emoties. Of misschien hebben mij deze juist gered om een leven in herstel te gaan leven.
In het beeld zie ik ook in het loslaten van alle dingen waar je geen invloed op hebt.

 

Mens!!

afmeting: 42 X 49,4

Ik heb een waslijst aan "stoornissen"op mijn conto. Dat geeft mij het gevoel van "zie je wel, ik spoor niet! " Het DSM (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders) is echter geen diagnose, maar een classificatiesysteem, waarin je valt als je aan bepaalde kenmerken voldoet. Liever zie ik mezelf als mens en dat mijn hoofd mij, op een logische en misschien ook wel slimme manier, heeft beschermd tegen een overflow aan de pijn en verdriet die is ontstaan in mijn jeugd. 


Oneindige gedachten

 afmeting: 42 X 49,4

De lemniscaat voor het oog, symbool de oneindigheid van de gedachten die bij mij rond kunnen blijven gaan, zonder begin, zonder einde. Gedachten die nergens toe leiden, behalve de vertroebeling van mijn blik en mijn kijk op de wereld.


Dualiteit

afmeting: 30 X 40

Zwart en wit ontmoeten elkaar in het midden. Zij kunnen niet met, maar ook niet zonder elkaar. Er kan geen vreugde zijn, zonder dat je verdriet hebt gekend. Lichaam en geest verbonden met elkaar, in balans, in evenwicht. Ik bevind me tegenwoordig vaker in het grijze gebied dan in het zwart-wit denken.


Kan die kop uit 1.0

In de verslavingskliniek waar ik verbleef zei een therapeut vaak '"Zet die kop nou eens uit en vertel me wat je voelt".

Ik snapte daar eerst helemaal niets van, omdat ik de gewoonte had alles weg te redeneren en mijn gevoel weg te drukken. Nu snap ik de uitspraak volledig en is deze een bron van inspiratie voor alle "hoofd"zaken in mijn tekeningen.

afmeting: 42 X 49,4


Kan die kop uit 2.0

afmeting: 42 X 49,4


Kan die kop uit 3.0

afmeting: 42 X 49,4


Kan die kop uit 4.0

 afmeting: 42 X 49,4

Ik merk dat mijn hoofd nog regelmatig de regie overneemt. Dingen die ik MOET doen, het invullen van gebeurtenissen waarvan ik helemaal nog niet weet hoe ze gaan lopen, het verlangen naar controle en voorspelbaarheid, omdat dit mij een ( vals) gevoel van veiligheid geeft. Dan vergeet ik mezelf en vergeet te voelen, los te laten, te accepteren en te verdragen.

Iedere keer dat ik een "hard" element zoals de uitknop, de lemniscaat of de computercode in een zacht en mooi vrouwengezicht toevoeg, voelt het of ik de tekening verpest. Het is echter een deel van mij en wat ik soms ook nodig heb om verder te kunnen gaan.


Binair hoofd

afmeting: 42 X 49,4

Ik heb een sterke drang naar controle, naar voorspelbaarheid en ben graag op alles voorbereid. Als ik maar dit doe, dan gebeurt er dat en als dat niet gebeurt zou ik.. etctera. Het geeft een gevoel van schijnveiligheid om op alles voorbereid te zijn. Onmogelijk natuurlijk want het leven is niet voorspelbaar en neemt soms onverwachte wendingen. Bovendien dodelijk vermoeiend om die kop altijd maar aan te hebben staan.
Ik ben me sterk bewust van mijn afvinklijstjes, things to do, prestatiedrang en pleasegedrag, hoewel ik merk dat deze minder belangrijk voor me worden. Veiligheid is een gevoel wat in jezelf zit, niet in externe factoren die je toch niet kunt beïnvloeden. Je hoofd is geen computer die alle mogelijke scenario's kan doorrekenen, dat leid enkel tot "error" in mijn hoofd. 


Tweestrijd

afmeting: 30 X 40

Ik wil nooit meer gebruiken. Er zijn echter momenten dat mijn middel mij probeert te verleiden, wanneer ik langs die enorme rij alcohol in de supermarkt loop, door reclames of door nare gebeurtenissen. Het zijn echter slechts gedachten die ook weer voorbij gaan. Als ik die uitspreek en deel met anderen maakt dat het een stuk makkelijker om clean te blijven.


Innerlijk kind

afmeting: 42 X 49,4

Mijn innerlijk kind zit in mijn onderbewuste (waarvan ik vroeger geen idee had), maar het heeft een enorme rol gespeeld in hoe ik met mijn leven ben omgegaan. Tijdens mijn jeugd waren er een aantal traumatische gebeurtenissen die een enorme impact hebben gehad. Nu geef ik mijn innerlijk kind zelf de aandacht, liefde, speelsheid en ruimte voor gevoelens die ik vroeger nooit heb gekend.


Kwetsbaarheid 

afmeting: 42 X 49,4

Er is mij in mijn kindertijd geleerd mijn schaduwkant, mijn kwetsbare kant, zoals angsten, onzekerheden, boosheid en verdriet weg te drukken. Ik heb altijd overleefd via rationeel denken vanuit mijn brein. Moeten, presteren, bevestiging vragen en vooral doorgaan!  Wanneer mijn brein dacht dat er gevaar was, dan schoot mijn systeem weer in deze overlevingsstand. Ik voel me dan weer dat kwetsbare kind dat zich heeft aangeleerd zich te verdedigen tegen ‘gevaren’ van afwijzing, teleurstelling, boosheid en een gevoel nooit goed genoeg te zijn.

De zeepbellen om het kinderhoofdje zijn kwetsbaar en kunnen bij het minste op geringste uit elkaar spatten. Ik maak nu echter zelf nieuwe zeepbellen door mezelf ruimte te geven, me uit te spreken en voor mezelf op te komen om zo weer het gevoel van veiligheid te creëren.


Chaostheorie

 afmeting: 42 X 49,4

Het symbool van de lijnen op het hoofd in de vorm van een vlinder is gebaseerd op de wiskundige chaostheorie (vlindertheorie). Dat betekent dat schijnbare wanorde toch exact is bepaald en geordend tot stand komt volgens een algoritme of rekenregel. Voor mij is deze tekening een vorm van accepteren van datgene wat zich in mijn hoofd afspeelt als gevolg van een onveilige jeugd.


Passief agressief

afmeting: 42 X 49,4

Over de grote en kleine dingen die mij raken en waarover ik mij niet of passief agressief (onder water) uitsprak. Dit werkte voor mij en mijn omgeving "verstikkend" en bracht gevoelens van niet gezien en/of gehoord worden, voor mijzelf en zeker voor mijn omgeving. Deze houding heeft mij in het verleden nooit iets positiefs gebracht. Ik begrijp wel waarom ik het deed, maar ik wil niet hetzelfde blijven doen en een ander resultaat verwachten. Verantwoordelijkheid nemen en mijn aandeel erkennen is daarvoor in de plaats gekomen.


Non emovere

afmeting: 30 X 40

Het woord ‘emotie’ is afgeleid van het Latijnse ‘emovere’, dat letterlijk ‘naar buiten bewegen’ betekent. Daarin schuilt de essentie van emotie: ‘het naar buiten brengen en voor anderen zichtbaar maken van onze innerlijke gevoelens’. Ik bevind me schoorvoetend op het pad van "emovere" en tracht meer van mezelf te laten zien.